Tytuł: Rama milczenia
Formaty: 20cm/20cm, 30cm/30cm, 40cm/40cm

Format: 20 x 20 cm

• Technika: druk pigmentowy 10 kolorowy - Epson SureColor SC‑P700
• Papier fine art: Hahnemühle German Etching 310 g/m²
• Cena: bez oprawy: 290 zł
  
   

Mały format – duża siła przekazu. Idealny na początek kolekcji lub jako prezent.

Format: 30 x 30 cm

• Technika: druk pigmentowy 10 kolorowy - Epson SureColor SC‑P700
• Papier fine art: Hahnemühle German Etching 310 g/m²
• Cena: bez oprawy: 490zł
  
   

Grafika premium – wyrazisty kolor, głęboka czerni i matowa elegancja nośnika.

Format: 40 x 40 cm

• Technika: druk pigmentowy 10 kolorowy - Epson SureColor SC‑P700
• Papier fine art: Hahnemühle German Etching 310 g/m²
• Cena: bez oprawy: 690 zł
  
   

Format galeryjny – dla świadomych kolekcjonerów. Trwałość muzealna, faktura premium, edycja artystyczna najwyższej klasy.

Technika: mieszana, grafika komputerowa
Autor: Sobiesław Książek
Edycja limitowana, sygnowana ręcznie

Opis katalogowy:
Surowa, emocjonalna praca ukazująca nagą sylwetkę człowieka trzymającego przed twarzą pustą, czarną ramę.
Artysta celowo usuwa tożsamość modela, ukazując wewnętrzną pustkę, odcięcie od siebie, a jednocześnie próbę zdefiniowania własnego „ja” poprzez zewnętrzny gest.

Ramka staje się symbolem ograniczenia, ale i struktury, którą narzuca społeczeństwo, kultura lub trauma.
Postać – ukazana w technice intensywnego cieniowania – emanuje napięciem, bezbronnością i niemym pytaniem:
czy to, co ukryte, jest bardziej prawdziwe od tego, co widzialne?

Grafika wpisuje się w nurt psychologicznej introspekcji, typowej dla cyklu „DEFORM: Anatomia Niepokoju”,
którego jest częścią.

Rama milczenia
(autor: Sobiesław Książek)

Włożyłem twarz w puste miejsce,
bo nie chcę pamiętać, jak wyglądałem.
Czarny kwadrat - wygodniejszy niż oczy.
Ktoś kiedyś powiedział: „Zniknij kulturalnie.”

Więc zniknąłem.
Zamknąłem się w ramie.
Stałem się obrazem,
którego nikt nie powiesi.

Moje dłonie trzymają nicość
mocniej niż matka trzymała mnie za kark.
Pamięć paruje przez skórę -
codziennie mniej mnie w mnie.

Nie chcę już odbić się w lustrze.
Nie chcę być twoim synem, kochankiem,
nie chcę być żadnym z imion.

Pozostałem konturem mięsa,
które samo się nie nazywa.
Ilekroć krzyczę,
ramka dusi głos w aksamicie nicości.